Boek
Vierde gestalte, De
Auteur | Pieter Aspe |
Eerste Uitgave | 1998 |
Uitgave | 2003 |
Uitgeverij | Manteau |
Vorm | roman |
Taal | Nederlands |
Bladzijden | 306 bladzijden |
Gelezen | 2009-07-10 |
Score | 7/10 |
Inhoud
De goddeloze en mysterieuze Venex is de incarnatie van Satan op aarde. Hij is een geboren bedrieger, die er alles voor overheeft om zijn eeuwige honger naar macht en geld te stillen.
Als in een sloot bij een flatgebouw het lijk wordt gevonden van de kalligrafe Trui Andries, wijst het onderzoek uit dat de jonge vrouw niet is verdronken, maar vergiftigd werd met een uiterst zeldzaam product dat, als het op de juiste wijze wordt toegediend, geen sporen achterlaat.
Commissaris Pieter Van In krijgt lucht van een ingenieus en ultiem plan dat door Venex is beraamd en wil een eind maken aan zijn duivelse praktijken. Maar voor Venex heiligt het doel de middelen - hij heeft alles en iedereen veil om te slagen in zijn boze opzet.
Bespreking
Een intrigerend en complex plot
Trui Andries, een kalligrafe uit Brugge, wordt dood aangetroffen in een sloot voor haar appartement. Al gauw blijkt dat ze niet verdronken is maar vergiftigd. Wanneer commissaris Pieter Van In zich met de zaak gaat bezighouden blijkt dat Trui gekoppeld was met een satanische beweging. Het duurt niet lang voor er een volgende dode valt. Van In beseft dat hij voor een puzzel staat die niet eenvoudig op te lossen is.
Het is nu ondertussen al wel duidelijk dat de schrijfstijl van Pieter Aspe erg knullig aanvoelt met de bij de haren getrokken vergelijkingen en sullige karakterbeschrijvingen. Je leest Aspe dan ook niet om de literaire kwaliteiten. Het leuke aan zijn boeken is vooral de plot. Niet altijd even realistisch of even doordacht, maar steeds intrigerend genoeg om de lezer geboeid te houden spint Aspe zijn verhaal met een jongensachtig enthousiasme. In De vierde gestalte is dit niet anders. Bij momenten mag je alleen maar hopen dat de echte politie geen voorbeeld neemt aan de onorthodoxe praktijken van de commissaris, maar dat is nu juist het leuke aan het karakter van Pieter Van In. Als extra biedt de relatie met zijn zwangere Hannelore nu ook een verhaallijn dat in tegenstelling tot zijn vorige boeken wel te pruimen valt.