Boek
Midasmoorden, De
Auteur | Pieter Aspe |
Eerste Uitgave | 1996 |
Uitgave | 2003 |
Uitgeverij | Manteau |
Vorm | roman |
Taal | Nederlands |
Bladzijden | 281 bladzijden |
Gelezen | 2005-12-29 |
Score | 7/10 |
Inhoud
Paniek en chaos in het toeristische . Brugge wanneer de stad door een - reeks schijnbaar losstaande misdaden wordt opgeschrikt. Tussen de persoonlijke bezittingen van een vermoord Duits zakenman wordt een vreemde foto gevonden van de madonna van Michelangelo. Een kneedbom vernielt even later het standbeeld van de dichter Guido Gezelle.
Een aartsmoeilijke opdracht voor adjunct-commissaris Pieter Van In, die in het kluwen van misdaden naar de motieven en de daders zoekt. Wat heeft de madonna van Michelangelo te maken met de nakende fusie van twee touroperators? Wat is de link tussen een onopgeloste bomaanslag in 1967 en de Nibelungenschat? De waarheid achter de feiten blijkt gruwelijker dan verwacht...
Bespreking
Van In raakt verwikkeld in een explosief plot
Adjunct-commissaris Pieter Van In is pas begonnen aan het onderzoek naar de moord op een Duits zakenman in de Brugse binnenstad, of de stad staat al weer in rep en roer naar aanleiding van een bomaanslag op het standbeeld van Guido Gezelle. Al gauw roept burgemeester Moens Van In bij de gemeenteraad omdat kost wat kost vermeden moet worden dat er een algehele paniek in de stad ontstaat. Wanneer Van In merkt dat een reeks schijnbaar losstaande misdaden verdacht veel gemeen hebben, komt hij op het spoor van een samenzwering die misschien betekent dat er nog meer aanslagen worden gepland. Het wordt een race tegen de tijd om uit te vissen wat de werkelijke motivatie achter de aanslag is.
Met De Midasmoorden is Pieter Aspe toe aan zijn tweede thriller met Pieter Van In in de hoofdrol. De plot is erg complex, maar nergens krijg je echt het gevoel dat je verloren loopt tussen de intriges. Zorgvuldig plaatst Aspe alle gegevens in zijn historische context en haalt dan voorzichtig het net binnen. Spijtig genoeg steunt de ontknoping iets te sterk op toeval.
Wat echter helemaal storend blijkt is het knullige taalgebruik van Aspe. Om de haverklap gebruikt hij een vreselijke vergelijking die kant nog wal raakt. Neem nu bijvoorbeeld: "Van In zag de envelop door de brievenbus vallen en ging ze halen met de vaart van een bijna leeggelopen ballon." De eerste keer dat je dit soort constructies leest is het gewoon hilarisch, maar na een dertigtal wordt het alleen maar storend. Hopelijk wordt Aspe meer volwassen in zijn latere romans, want zijn plotkunsten zijn beslist veelbelovend.