Boek
Onverwachte gast, De
Auteur | Agatha Christie , Charles Osborne |
Eerste Uitgave | 2002 |
Uitgave | 2002 |
Uitgeverij | Luitingh - Sijthoff |
Vorm | roman |
Taal | Nederlands |
Bladzijden | 157 bladzijden |
Gelezen | 2005-01-30 |
Score | 8/10 |
Inhoud
Gestrand met zijn auto op een eenzame landweg in Wales, probeert een vreemdeling hulp te zoeken bij een landhuis. Daar treft hij een vrouw aan naast het levenloze lichaam van haar echtgenoot. Laura Warwick geeft toe hem te hebben vermoord en de onverwachte gast biedt aan haar te helpen.
Maar heeft Laura werkelijk haar man om het leven gebracht? Of probeert ze iemand in bescherming te nemen? Het huis lijkt vol met megelijke verdachten...
De Onverwachte Gast wordt beschouwd als een van Agatha Christies allerbeste toneelstukken. Met de bewerking tot roman door Christie-expert Charles Osborne kan elke Christie-fan nu van dit meesterlijk verhaal genieten.
Bespreking
A posthumous Christie with a vengeance
After getting his car stuck in a ditch next to a desolate road hidden in thick mist, Michael Starkwedder walks to a cottage to get some help. To his surprise he notices that the front door of the cottage is ajar. Once inside the house he finds a woman with a gun in her hand, crouched next to a lifeless body. The woman, Laura Warwick, immediately admits to having killed her husband. Michael decides to help the woman to cover up her crime, but never expected to get involved so deeply into the intrigues of a guilt ridden family.
The Unexpected Guest is an original play by Christie and as such not based upon a novel or short story. The play opened at the Duchess Theatre, London, on August 12, 1958, and ran for 604 performances. It is considered to be one of the better Christie plays, but cannot be compared to her absolute masterpiece The Mousetrap. Charles Osborne, the nephew of Christie, did an excellent job in translating the play into a full novel. The original Christie touch is still present and by reading the book you can almost smell the theater curtains and hear the silent coughing of the audience. No question about this: Christie would have loved this adaptation.