Boek

Onder vlase vlag

Auteur	Pieter Aspe
Eerste Uitgave	2002
Uitgave	2009
Uitgeverij	Manteau
Vorm	roman
Taal	Nederlands
Bladzijden	199 bladzijden
Gelezen	2014-04-26
Score	7/10

Inhoud

Een gezellig souper waarop Hannelore Martens en Van In zich op een snikhete zomerdag willen trakteren, wordt bruusk verstoord door brigadier Versavel die zijn baas komt opvorderen omdat er aan de Damse Vaart een driedubbele moord is gepleegd. De succesvolle Wilfried Traen, directeur van een computerbedrijfje, heeft zijn gezin uitgemoord en vervolgens de hand aan zichzelf geslagen. Wilfried Traens schoonvader wordt gechanteerd door een luxe call-girl die beweert nog geld van zijn schoonzoon te goed te hebben. Het onderzoek naar de tragische moord is in volle gang wanneer de politie in Blankenberge geconfronteerd wordt met de moord op de luxe call-girl Kitty Smulders. De zaak wordt nu wel heel gecompliceerd voor de vermoeide commissaris, die geplaagd wordt door een huwelijkscrisis. Het adresboekje van de vermoorde call-girl leidt naar een minister die Van In in een compromitterende situatie brengt. En wat heeft de Geheime Dienst met dit alles van doen? Wat een gezinsdrama lijkt, blijkt ineens een internationaal complot met voor de commissaris verstrekkende gevolgen...

Bespreking

De formule werkt

Wat op het eerste zicht op een gruwelijk, maar tragisch gezinsdrama lijkt, is maar het begin te zijn van een complex web aan intriges. Van In wordt al snel op de zaak gezet, maar zijn aandacht wordt danig afgeleid door de problemen thuis. Het feit dat een van de mogelijke daders een bloedmooie dame is, maakt het er voor onze hoofdinspecteur niet makkelijker op. De hittegolf die de stad Brugge bijna onleefbaar maakt brengt de gemoederen bovendien snel tot het kookpunt.

Je kan veel over Onder valse vlag zeggen, maar het is duidelijk dat dit keer het verhaal klopt. De logica achter het verhaal is helder en opbouw volgt het juiste tempo. De auteur schenkt wel erg veel aandacht aan de persoonlijke problemen van onze held, maar nergens breekt dit de stroom van het detectiveverhaal. Deze keer dus geen ongeloofwaardige of jongensachtige plotwendingen, maar zuiver op de graad speurwerk, al heeft dit waarschijnlijk weinig te maken de realiteit van het dagelijks politiewerk.

Met dit verhaal bewijst Pieter Aspe dat hij de formule nu perfect onder controle heeft. En dat is wat je ondertussen van deze schrijver mag verwachten. Als lezer wil je immers dat je investering in het hoofdpersonage begint op te brengen. De herkenbaarheid is dan ook een van de sterkste troeven van deze reek aan het worden.

Verwacht dus geen gedurfde nieuwe interpretatie van het thrillergenre of een gitzwarte Scandinavische benadering. Verwacht geen maatschappelijke kritiek of bijtende satire. Aspe blijft een goede dosis hersenloze ontspanning leveren en soms is dat net wat je nodig hebt.